Dat Bill Toms over een uitstekende live reputatie beschikt wisten we al langer, het was enkel nog wachten op een degelijke live registratie om die nog wat meer kracht bij te zetten.  Na vijf studio-cd's met zijn groep Hard Rain en een solo-uitstapje in 2002 is er dan eindelijk deze "Live at Moondog's", opgenomen in Moondogs, een rock'n'roll bar gelegen ergens aan de rand van Pittsburgh in Blaunox, PA om exact te zijn. Wie aan Pittsburgh denkt en deze stad associeert met de legendarische Iron City Houserockers en hun opvolgers Joe Grushecky and The Houserockers zit op het juiste spoor.  Bill Toms was namelijk bijna twintig jaar lang de gitarist van The Houserockers.  Hij is op ettelijke Joe Grushecky and The Houserockers cd's terug te vinden waaronder "End of the century" en "American Babylon", deze laatste in een productie van Bruce Springsteen.  In die periode traden ze twee maal op in België.  Ik herinner mij nog een fantastisch concert ergens in een kleine club aan het zuid in Antwerpen. 

Het was er bloedheet en na meer dan twee uur spelen ging de bassist tegen de vlakte vanwege de warmte.  Maar zoals alle degelijke rockers was hij uit het goede hout gesneden en stond hij vijf minuten later alweer van jetje te geven.  Bill Toms was toen ongetwijfeld de gitarist van dienst.  Met zijn groep Hard Rain tapt hij uit hetzelfde vaatje.  Dit is onvervalste rootsrock, high-octane rock'n'roll zoals de Amerikanen plegen te zeggen, en barroom rock'n'roll met een hoog R&B gehalte.  Hij kan niet verbergen dat hij in hetzelfde straatje zit van al die gekende New Jersey en Pittsburgh rockers zoals Little Steven, The Boss, Southside Johnny, Joe Grushecky, Clarence Clemmons... of rockers van het kaliber Gary US Bonds, Jack Mack and The Heart Attack, Ian Hunter, John Cafferty and The Beaver Brown Band (Eddie and The Cruisers)...  Maar daar is natuurlijk helemaal niks mis mee. 

Er zijn slechtere voorbeelden aan te halen.  Deze live registratie duurt zomaar eventjes zesenzestig minuten en bevat een stevige portie rock'n'roll, boogie, R&B, bluesy rock en countrygetinte rock.  Uptempo rockers van het kaliber "Cover it up" met een hoog boogie woogie gehalte, "Another round for the West End kid", simpele rechttoe rechtaan rock'n'roll, "Move it on down the road", een barroomrocker waarin de geesten van Chuck Berry en JJ Cale ten tijde van "Call me te breeze" ronddwalen en "Mona Lisa smile" met zijn funky Bo Diddley ritme gaan er bij mij in als zoete broodjes.  Voeg daarbij nog de lang uitgesponnen bluesy rockslow "Smithfield cafe", de uptempo countryrocker "Satan's on my shoulder" en de heel fraaie afsluiter "Sweat stained shirts, waarin de ware songwriter bovenkomt, en we kunnen weer van een heerlijk liveplaatje gewagen.  Wie een voorliefde heeft voor groepen van het kaliber The E Street Band, The Houserockers, The Ashbury Jukes, The Disciples of Soul, The Heartbreakers of The Silver Bulllet Band is hier aan het juiste adres.(BV)